wskazał na pokrewieństwo zachodzące między prakseologią i teorią decyzji, był Oskar Lange, wspomniany wyżej w związku ze współzależnością prakseologii i ekonomii. Ujmował on prakseologię nieco węziej niż Kotarbiński, uznając ją za teorię racjonalnego (a nie sprawnego) działania, przez które rozumiał wszelkie takie działanie, które spełnia postulat racjonalności pojmowanej jako:<br> (a) maksymalizacja wyniku działania przy stałych nakładach, lub<br> (b) minimalizacja nakładów przy stałym wyniku działania.<br> Traktował on różne matematyczne ujęcia zagadnienia, tj. programowanie liniowe, programowanie nieliniowe, programowanie dynamiczne, badania operacyjne, jako operacjonalizację problemu racjonalności wszelkiego działania. Konsekwencją tego było włączenie metod wspomagających dokonywanie wyboru do prakseologii, a dokładniej - do jej wyspecjalizowanego działu