obcym wpływom, będzie zdrajcą). Kapiści w dobie dwudziestolecia niepodległości walczący o pewne elementarne prawdy malarskie w ostrej opozycji do ówczesnej krytyki oficjalnej to "drobnomieszczańscy nihiliści", którzy jednocześnie używali "argumentów solidnego kupca, zachwalającego jakość swojego towaru". Kapiści - a więc Waliszewski, który w tamtym okresie chyba największej ilości ludzi otworzył oczy na malarstwo, pełen fantazji, inwencji, czucia malarskiego i rzadkiej malarskiej kultury, drapieżnie dowcipny, zdobywczy i twórczy, nawet wtedy, kiedy był unieruchomiony po pięciu amputacjach; Mitera, który odmawiając sobie wszystkiego, w wytartym ubranku redagował i wydawał, nie wiadomo za co, numer "Głosu Plastyków" poświęcony Gierymskiemu, a umierając pisał testament, gdzie wyrażał żal, że