opowiadać Ewie o sobie. O blaskach i cieniach swojego życia. Nie był skory do zwierzeń, ale odkąd przelał na nią całe bogactwo swego serca, pragnął, aby nie mieli przed sobą tajemnic, chciał pokazać jej siebie w zarysie najbardziej ludzkim, ze wszystkimi słabościami. Wierzył, że bardziej przybliży go do niej jego małość niż wielkość.<br>- Każdy mówi o tobie z zazdrością - zauważyła Ewa - a ty nigdy nie czułeś się szczęśliwy. Nie mogę tego pojąć.<br>- Mylisz się, kochanie. Tak było. Odkąd ty jesteś przy mnie, moje życie stało się inne, nabrało sensu. Widzę przed sobą cel. Sztuka jest tylko środkiem. Zły ze mnie artysta