stoi stolik pod maszynę! - krzyknęła rozpaczliwie pani Matylda, uwięziona pod tymi samymi drzwiami. - Rozbija stolik!...<br>Posądzenie było niesłuszne. Lesio nie rozbijał stolika, usiłował się jedynie pod nim schować. Przewróciwszy go przy tej okazji, uznał za doskonałe wyjście posłużyć się nim jak tarczą. Siedział teraz na ziemi pod ścianą, tonąc w malowniczych zwałach piany, trzymając stolik za nogi i obracając jego blat w kierunku niezmordowanie skaczącej gaśnicy. Oślepiony w pierwszym rzucie Stefan zaczął łomotać w drzwi.<br>- Ja się chcę umyć!!! - wrzasnął z wściekłością.<br>- To się myj! - odmruknął Lesio, zajęty skomplikowaną walką z żywiołem.<br>Osłaniająca go nieco tarcza pozwoliła mu zebrać myśli i