Typ tekstu: Książka
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
Autor: Meissner Krzysztof
Tytuł: Klasyczna teoria pola
Rok: 2002
zachowanym prądem.
Równanie to bardzo przypomina równanie Newtona dla cząstki poruszającej się w potencjale -V ) z x jako czasem i . jako współrzędną. Mnożąc to równanie przez
Stała Mc ma interpretację energii (masy) spoczywającej cząstki. Taka interpretacja równań interpolujących wynika z faktu, że rozwiązania te mają niezerową gęstość energii jedynie w małym obszarze rzędu 1/m, więc obserwator badający taki obiekt ze zdolnością rozdzielczą gorszą niż 1/m traktowałby go jako spoczywającą "cząstkę" o masie równej całkowitej energii, czyli Mc.
Interpretacja taka jest jeszcze bardziej przekonująca, jeżeli rozpatrzymy rozwiązanie zależne od czasu. Chcąc otrzymać takie rozwiązanie, wykorzystujemy niezmienniczość wyjściowego równania ze względu
Równanie to bardzo przypomina równanie Newtona dla cząstki poruszającej się w potencjale -V ) z x jako czasem i . jako współrzędną. Mnożąc to równanie przez
Stała Mc ma interpretację energii (masy) spoczywającej cząstki. Taka interpretacja równań interpolujących wynika z faktu, że rozwiązania te mają niezerową gęstość energii jedynie w małym obszarze rzędu 1/m, więc obserwator badający taki obiekt ze zdolnością rozdzielczą gorszą niż 1/m traktowałby go jako spoczywającą "cząstkę" o masie równej całkowitej energii, czyli Mc.
Interpretacja taka jest jeszcze bardziej przekonująca, jeżeli rozpatrzymy rozwiązanie zależne od czasu. Chcąc otrzymać takie rozwiązanie, wykorzystujemy niezmienniczość wyjściowego równania ze względu
zachowanym prądem. <br><page nr=73><br><gap><br>Równanie to bardzo przypomina równanie Newtona dla cząstki poruszającej się w potencjale -V ) z x jako czasem i . jako współrzędną. Mnożąc to równanie przez <br><gap><br><page nr=74><br><gap><br>Stała Mc ma interpretację energii (masy) spoczywającej cząstki. Taka interpretacja równań interpolujących wynika z faktu, że rozwiązania te mają niezerową gęstość energii jedynie w małym obszarze rzędu 1/m, więc obserwator badający taki obiekt ze zdolnością rozdzielczą gorszą niż 1/m traktowałby go jako spoczywającą "cząstkę" o masie równej całkowitej energii, czyli Mc. <br>Interpretacja taka jest jeszcze bardziej przekonująca, jeżeli rozpatrzymy rozwiązanie zależne od czasu. Chcąc otrzymać takie rozwiązanie, wykorzystujemy niezmienniczość wyjściowego równania ze względu
