go tuż przy dworcu i domagał się, a nawet rozkazał Zygmuntowi, aby dał mu natychmiast na piwo, bo on wielikij wajennyj gieroj! Ech, wspomnienia wrzące w samowarze pamięci! Zygmunt mógłby je pić bez ustanku jak herbatę i cukrem przegryzać... A Rosjanka cierpliwie czekała.<br>- Szukam łestów, lajtów - odezwał się niechętnie.<br>- A mam, mam! U mienia mnoga westow! - zaszczebiotała z najpiękniejszym na świecie akcentem. - Nam nada tam... - pociągnęła go za sobą.<br>Transakcje załatwiano w podwórku kamienicy na Kolejowej. Zaraz podpłynęły niezauważalnie i inne Rosjanki, ale stwierdziwszy, że klient jest już zaklepany, odeszły bez awantur. Katia Denew rozejrzała się kontrolnie na boki i otworzyła torbę