pozostałych członków zarządu, uchwalanie statutu PKP, opiniowanie planów rozwojowych itp.<br>Te różnorodne, ale dość powierzchowne zmiany dokonywane od roku 1990, polegające głównie na ograniczaniu zatrudnienia i wydzielaniu jednostek zaplecza technicznego, a także na zmianach struktur organizacji i zarządzania, okazały się zdecydowanie niewystarczające. Trafnie pisze J. Engelhardt, że "pomimo wielu poważnych mankamentów tradycyjnego systemu zarządzania przedsiębiorstwem PKP, władzom kolejowym nie udało się w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych odejść od tego systemu bądź zreformować go tak, by zminimalizować jego wady".<br>W konsekwencji wyniki finansowe PKP pogarszały się systematycznie, a w latach 1997-1998 nastąpiła oczekiwana od dawna zapaść branży. Wzrosło wyraźnie zadłużenie (z