był brytyjskim pełnomocnikiem do uregulowania tej kwestii.<br>Przedmiotem sporu był obszar 12 027 mil<hi rend="upper">2</>, czyli 7697280 akrów. Z tego 7015 mil<hi rend="upper">2</>, czyli 4489600 akrów, otrzymały Stany Zjednoczone, a 5012 mil<hi rend="upper">2</>, czyli 3207680 akrów, przydzielono Wielkiej Brytanii. Amerykanie powinni być zadowoleni z takiego rozwiązania, biorąc pod uwagę fakt, że w świetle mapy Franklina ich roszczenia miały raczej wątpliwy charakter. W Maine układ ten był przedmiotem krytyki. Uważano, że arbitraż króla holenderskiego był korzystniejszy, dawał bowiem Stanom Zjednoczonym 7908 mil<hi rend="upper">2</>, czyli o 893 mile<hi rend="upper">2</> więcej aniżeli układ Webstera-Ashburtona.<br>Artykuł III układu przewidywał prawo żeglugi dla obu państw na rzece St John. Produkty