i inne dzieła wprowadziłoby się w jego obręb; tak na przykład Ryszard Nycz pisząc o tym, co najwartościowsze w literaturze Młodej Polski, wymienia "pierwszą czwórkę": Berent, Brzozowski, Irzykowski, Leśmian. Tylko ostatni z tej wielkiej czwórki był w tamtych czasach postacią niemal zupełnie nieznaną i z pewnością uważano go za figurę marginesową, żaden z nich nie należał jednak do głównego kanonu literackiego epoki - i nie mógł zagrozić pozycji Kasprowicza, Wyspiańskiego i Żeromskiego. Nie znaczy to jednak, że utwory pisarzy z owej pierwszej czwórki przechodziły nie zauważone i że nie obdarzano ich należną uwagą. O Berencie pisano sporo, jego dwóm wielkim powieściom poświęcono