pisze Janowski.<br>Wkrótce odbył się publiczny sąd nad Janem Rzońcą i tajny sąd - jak ogłoszono z powodu choroby sądzonego - nad Ludwikiem Ryllem. Rzońca podczas śledztwa i procesu zachowywał się ze wzbudzającą uznanie i sympatię godnością. Nie wydał nikogo. Utrzymywał, że działał sam i - dość dziecinnie tłumaczył, że chciał tylko nastraszyć margrabiego i liczył, że za to dostanie się do więzienia, a wolał celę więzienną niż nieustanne kłótnie z matką. Świadkowie wydawali opinię o wzorowym życiu sądzonego i dobrych stosunkach rodzinnych. Matka, sześćdziesięcioletnia wdowa, w której domu znaleziono dowód powiązań jej syna z konspiracją: tekst przysięgi &lt;gap&gt;, nie rozumiała zeznań syna. Podczas konfrontacji