bardziej radykalnych, śmielszego trzebienia złych nawyków. <br>Odwoływanie się do faktu, że dla ludzi największym problemem stali się inni ludzie a nie środowisko materialne, jest wdzięcznym, hałasem cywilizacyjnym ale nie zobowiązującym dyrektorów do zmiany postępowania. Odgórna kontrola poczynań dyrektorów większą wagę przykłada do uchybień gospodarczych, niż kadrowych. Karze się ich za marnotrawstwo materiałów, za straty finansowe ale prawie nigdy za skrzywdzenie człowieka. I dlatego tak często pisze ludzie: &lt;hi rend="italic"&gt;"Spadło to na mnie jak grom z jasnego nieba..."&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br><br>&lt;div type="art" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;polemiki&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;PYTANIA... RETORYCZNE?&lt;/&gt; <br><br><br>Reportaż Mariusza Ziomeckiego przedstawiający sylwetkę niewidomego konstruktora dr Wojciecha Zawistowskiego pt. "Dr" ("Kultura" Nr 1) wywołał szeroki oddźwięk czytelniczy. Kilka skrajnie sformułowanych