sobie jakąś pierwotną energię sprawczą i magnetyzm, nad którymi Afgańczycy, żyjąc nimi na co dzień, nawet się nie zastanawiają, a które dla poszukiwaczy z dalekiego świata bywają najcenniejszymi skarbami, fetyszami przywracającymi władzę nad własnym życiem. Wyprawy do Afganistanu dawały złudzenie podróży w czasie, odnajdywania tego, co już dawno minęło. Nieziszczonego marzenia o zawróceniu przeszłości, by nie popełnić tysięcy możliwych do popełnienia błędów, wszystko cofnąć, naprawić, wyprostować, przeżyć raz jeszcze, jak należy. Życie i czas w Afganistanie toczą się bowiem wspak.<br>Broniąc się wciąż przed obcymi i nie atakując nikogo, Afgańczycy przestawili kierunek biegu rzeczy. Odgradzając się od obcych, kryjąc się przed