nasz wkład pracy troszkę się zbilansował. Spodziewałem się dnia odpoczynku i czytania książki podczas asekurowania go, więc trochę bez entuzjazmu przygotowuję się do prowadzenia. Nie nastawiałem się na nadstawianie karku i troszkę marudzę, obwieszając się sprzętem.<br>Po pierwszych paru metrach rozgrzewam się i jestem zadowolony. Prowadzenie daje więcej satysfakcji, asekurujący marznie wściekle, bo ciągle wieje, a na dodatek ja wspinam się szybciej, co nie jest bez znaczenia - jesteśmy spóźnieni o jakieś trzy dni. Podczas przygotowań spodziewaliśmy się, że od Mamucich Tarasów będziemy wspinali się cztery dni. Może cztery i pół. Każdego dnia wieczorem orientowaliśmy się, że nie wyrobiliśmy założonej normy i