swoje graty od Siobhan, chociaż mi powtarzała, że jak chcę, to mogę jeszcze parę dni zostać. Może właśnie dlatego je zabrałam. W każdym razie, zaczęłam koczować u Pawełka, w atelier na Stanton. Mieszkało nam się bez problemów, bo Pawełek właśnie sobie przedawkował i był mało komunikatywny. Przeważnie leżał na meksykańskim materacyku, między swoimi spawarkami i częściami ruchomych figur Chucka, i jęczał: - Mamo. O, mamo. O, Jezu. - I tak parę dni. Ja przez ten czas przychodziłam i wychodziłam, zostawiałam drzwi przymknięte, bo mi nie dał kluczy... Ale wreszcie Pawełek się pozbierał i wyruszyliśmy jego szlakiem przez Alphabet City.<br>- Skąd taki Pawełek? <br>Pawełek