różne pieśni, <br>wprowadzane sukcesywnie w danej części cyklu (Schmidt-Görg 1967, s. 11). Wczesnym <br>przykładem tego typu mszy jest Missa Carminum Heinricha Isaaca. Zatem formy <br>pieśniowe stanowiły obok chorału gregoriańskiego fundamentalny materiał europejskiej <br>mszy wielogłosowej.<br> Również polscy kompozytorzy współcześni kontynuują tradycję tego typu mszy, <br>w której szeroko rozumiana pieśń stanowi materiał integrujący cykl. Jest to <br>materiał <br>współcześnie równie zróżnicowany jak we wczesnej mszy wielogłosowej, obejmujący <br>pięć gatunków i zarazem grup: 1) pieśń kościelną, 2) wielogłosową renesansową <br>pieśń religijną, 3) pieśń ludową, 4) piosenkę popularną (z gatunku pop-music), <br>5) hymn narodowy. Można więc dostrzec rys uaktualniania dawnych form pieśniowych <br>przez włączenie