z towarzyszeniem organowym.<br>Formy pieśniowe<br> Formy pieśniowe jako zbiorcze określenie dla zróżnicowanych w rzeczywistości <br>gatunków, w kontekście mszy wielogłosowej, ma swoje uzasadnienie historyczne. <br>Wykształcający się bowiem cykl mszy wielogłosowej oprócz chorału gregoriańskiego <br>przejmował ówczesne gatunki pieśniowe: początkowo balladę, następnie francuską <br>chanson i repertuar pieśniowy. Powstał specjalny typ mszy bazującej na materiale <br>pieśniowym ­ missa quodlibetica, wykorzystująca na wzór quodlibetu różne pieśni, <br>wprowadzane sukcesywnie w danej części cyklu (Schmidt-Görg 1967, s. 11). Wczesnym <br>przykładem tego typu mszy jest Missa Carminum Heinricha Isaaca. Zatem formy <br>pieśniowe stanowiły obok chorału gregoriańskiego fundamentalny materiał europejskiej <br>mszy wielogłosowej.<br> Również polscy kompozytorzy współcześni kontynuują tradycję tego typu