Każdego dnia, kiedy siada przy biurku, robi jej się niedobrze. <br> - To było prawie pięć lat temu - wspomina. - W naszej firmie zaczęły się pierwsze zmiany. Zaglądano ludziom w życiorysy i ci, którzy nie mieli odpowiednich kwalifikacji, musieli się pożegnać. Strasznie się wtedy bałam. Nie znałam żadnego języka obcego, nie miałam nawet matury. Byłam zdesperowana, bo praktycznie nie miałam szans na ponowne zatrudnienie. Kto by chciał 30-letnią głupią babę? Wreszcie przyszła kolej na mnie i zostałam wezwana na dywanik do kierownika. Załamałam się, zaczęłam płakać i powtarzać, że zrobię wszystko, żeby tylko zostać. To wszystko to była jedna noc z podstarzałym amantem