zapytał. <br>- Prawdę mówiąc...<br>- No?<br>- Nie. <br>Wroński ponownie pokiwał głową. <br>- I cóż poczniemy z tak pięknie zapowiadającą się tajemnicą? <br>- Zarobimy...? - zaryzykował Daniel.<br>- A da się?<br>- Tajemnice wielkich bywają cenne. <br>- Dla wielkich. Tak. <br>Przeszli przez wąwóz, przeskoczyli powalone drzewo. <br>Daniel trawił słowa majora. <br>- Spółka? - rzucił. <br>- Spółka, powiadasz. <br>Szli dalej, ścieżka coraz ostrzej meandrowała, było już zupełnie ciemno, brodzili w sążnistych cieniach, wypowiedziane słowa wlokły się za nimi tłustym dymnym warkoczem. <br>Nad rzeką dogonili tragarzy. Mieli do przeprawy wszystkiego jeden płytki ponton i kiedy Wroński z Redingiem wyszli spomiędzy drzew, ujrzeli stłoczonych na brzegu Czarnych oraz równo rozsortowane bagaże, nad którymi stróżowała Voestleven i