wkłada autor szereg uwag niedopuszczalnych dla prawdziwego socrealisty chowu Bieruta i Sokorskiego. Chociażby ten kwiatek:<br>Malarz: "Odrzucamy z naszej tradycji malarstwo impresjonistów, wszystko co było po nich, trzeba to sobie wybić z oka i głowy. A co trzeba sobie wbić w zamian... Zagniecione na siłę w tym mętnym słodkawym cieście męczą się w nim socjalistyczne tematy. Męczą się nie mniej grzęznący wraz z nimi malarze. Męczą się i nie wiedzą dlaczego, bo przecież sami to ciasto przyrządzili. Przyrządzili je ze szczerej ideowości, w najlepszej wierze. Bo przecież tak jak należało, odwrócili się tyłem do schyłkowej sztuki europejskiej... Ani sumienie socjalistyczne, ani stęsknione