się tak jak na starych swych zdjęciach. Zwijała wtedy włosy w wałek, zwisający półkoliście nad szyją... upierałem się, że pamiętam tę jej fryzurę z dzieciństwa i że takie uczesanie jest w mym wyobrażeniu "kwintesencją matki". I mama zapuszczała swoje siwe włosy... chyba przez dwa lata... Codzienne upinanie koka było dosyć męczące... Wreszcie któregoś dnia po umyciu włosów ukazała mi się z rozpuszczoną<br> &lt;page nr=73&gt;<br> białą grzywą i powiedziała: "Popatrz, synku, przecie ż wyglądam jak czarownica..." Istotnie wyglądała dziwnie jakoś i dziko... Tego samego dnia obcięliśmy włosy... Matka związała koniec kokardką i powiedziała: "Schowam, to sobie weźmiesz po mojej śmierci". A po śmierci zapomniałem