nie gonią".<br>Przewidywałam wprawdzie co najmniej dwie godziny luzu do chwili, kiedy odkryją moją ucieczkę, dwie godziny rozlazłego lenistwa w upale, ale nie brałam pod uwagę hałasu silnika i pełna słuszność moich przewidywań w tej sytuacji byłaby zbyt piękna, żeby mogła być prawdziwa.<br>Powoli zaczynałam przystosowywać się do tej koszmarnie męczącej drogi. Usiłowałam nawet zwiększać szybkość, co miało ten rezultat, że zdrapałam lakier z jednego zadniego błotnika. Wiłam się między skałami jak zygzakowata żmija, co jakiś czas porykując silnikiem niczym zraniony bawół. Myśl o osobliwości tego skrzyżowania zoologicznego była mi nikłą pociechą.<br>Czterdzieści kilometrów! Gdzieś tu chyba powinno być to coś