jedynymi dziełami sztuki, które chciałabym mieć przy sobie. Co to była za kobieta! Co to był za potwór! Co za zjawisko! Wielkość! (Swoją drogą, myślę sobie czasem, jakiej wiary i naiwności trzeba, żeby ją zagrać! I mieć nadzieję, że ta postać może być godna niej samej. Takie założenie musi być megalomańskie, ale w dobrym tego słowa znaczeniu. No... ale taki zawód).<br>Zapanowała nade mną całkowicie i absolutnie. Stałam się jej sługą i zachwyconym wyznawcą. Z trudem próbuję ratować ostatnie chwile rozsądku i zagrać ją "obiektywnie".<br>Zwyciężyła. Nie tylko mnie.<br>Dwa miesiące temu kupiłam gwarka, ptaka-naśladowcę dźwięków. Dla mojego syna na