jawnej i potępiać ich (jak np. Józefa Keniga za artykuł po zamachu na Lüdersa). Dla prasy jawnej natomiast już sama obecność cenzury wykluczała możliwość polemiki, obrony własnej postawy czy otwartych dyskusji programowych. Krzywicki więc, dyskutując z Wielopolskim o zjawisku tak irytującej margrabiego prasy nielegalnej, wystąpił z projektem rozwiniętym później w memoriale, by znieść w Królestwie cenzurę prewencyjną i zastąpić ją odpowiedzialnością sądową redaktorów.<br>&lt;gap&gt;.<br>Tak mniej więcej myślało wielu przedstawicieli ówczesnej inteligencji, podobne opinie wypowiadał m.in. Baranowski. Baranowski uważał, że podzielał je również sam margrabia, tylko nie mógł uzyskać w Petersburgu zgody "&lt;q&gt;na złagodzenie przepisów cenzuralnych dla Królestwa&lt;/&gt;" i to "&lt;q&gt;niemało