Napoleona i gen. Żukowa. (Coś podobnego robił P. J. Farmer w cyklu o Świecie nad Rzeką).<br>W latach siedemdziesiątych krążyła w Stanach Zjednoczonych wysyłana za zaliczeniem pocztowym tajemnicza "Księga Urantii", opisująca szczegółowo organizację Nieba, która przypominała tętniącą życiem wielką instytucję biurokratyczną z podziałem na rangi, wydziały, biura i... z lokalnymi mesjaszami delegowanymi na poszczególne planety. Zupełnie jak u Marka Oramusa w "Święcie śmiechu", tylko ze śmiertelną powagą. Inną wersję możemy znaleźć w zastanawiającym opowiadaniu Raya Bradbury'ego "Człowiek". Tu Chrystus wędruje po wszechświecie zbawiając poszczególne cywilizacje. Można sobie postawić pytanie, czy każde wcielenie musi się zakończyć męczeńską śmiercią? Jest tu pewna żelazna