może dopływać nawet do jego powierzchni (np. Antarktyda); F &#150; ciepło tarcia, z uwzględnieniem tarcia materiału morenowego o podłoże. Pozostałe oznaczenia, jak w poprzednim wzorze.<br> Dopływ ciepła z wnętrza Ziemi do spodu lodowców zależy w dużym stopniu od rodzaju formacji geologicznych podłoża. Strumień tego ciepła jest najmniejszy w obrębie skał metamorficznych tarcz prekambryjskich (średnio ok. 39 mW/m). Jest rzeczą ciekawą, że ośrodki wielkich plejstoceńskich zlodowaceń są związane z takimi rejonami. Wartości maksymalne osiąga strumień cieplny w obszarach wulkanizmu kenozoicznego: ok. 90 mW/m (Sugden, John, 1976). Przy średniej wartości wypływu ciepła geotermalnego ok. 60 mW/m rok wystarcza to na