oddziałami dywizji, a na żandarmów spadły zadania, do których nie mieli przygotowania (szkolenie irackiej policji i straży granicznej, nadzorowanie punktu zatrzymań).<br><br>Nasi oficerowie chwalą sobie współpracę z głównym dowództwem wojsk koalicji, choć kilkakrotnie dochodziło do różnicy zdań: Amerykanie byli zwolennikami rozwiązań siłowych, tam gdzie nasze dowództwo widziało możliwość zastosowania łagodniejszych metod. Znacznie gorzej układała się współpraca z tymczasowymi cywilnymi władzami koalicyjnymi (CPA). "Byliśmy otoczeni przez Amerykanów &lt;gap&gt;, którzy realizowali politykę ambasadora Bremera, nie widząc potrzeby uzgadniania z nami swoich planów i decyzji, którymi często byliśmy zaskakiwani" - czytamy w jednym z referatów.<br><br>Dowodzenie kontyngentami wchodzącymi w skład wielonarodowej dywizji wymagało cierpliwości i dyplomacji