pokolenia, w swoim Kompleksie polskim , tym najrozpaczliwszym wołaniu z ciemności, izolacji i zapomnienia.<br>Warszawa roku 1954 doczekała się żywego i precyzyjnie dokładnego zapisu w Dzienniku Tyrmanda, wydaje się jednak właściwe szczególnie mocno podkreślić sprawę dla lat tych centralną, a przez Tyrmanda ze względów kompozycyjnych przeniesioną na płaszczyznę bardziej osobistą, a mianowicie problem całkowitego niemal odcięcia od reszty świata, zepchnięcia Warszawy na pozycję istotnie prowincjonalnej stolicy<br><br>strona 22<br><br> &lt;orig&gt;priwislanskogo kraja&lt;/&gt;. Okres stalinowski, który bynajmniej nie skończył się wraz ze śmiercią satrapy w roku 1953, trwał w najlepsze przez dalsze trzy lata, aż do ogłoszenia rewelacji XX Zjazdu sowieckiej partii. Wystarczy sięgnąć po