gdy komuś z pod władnych gorliwością i dobrym opanowaniem służby udało się przełamać tak zgryźliwe uprzedzenie kapitana - tego on zawsze umiał wyróżnić oględniejszym, choć zawsze szorstkim traktowaniem.<br>Tak właśnie stało się z Kazimierzem.<br>Siedział on pewnego przedpołudnia, jak zwykle, przy swoim stole w kancelarii kompanijnej; zawzięcie liniował jakiś papier. Kapitan miarowym krokiem przechadzał się po izbie z fajeczką w zębach. Był tego dnia, jak się wydawało, w humorze szczególnie łaskawym, co miało zapewne jakiś związek z panią kapitanową, gdyż kilkakrotnie zatrzymywał się przed oknem i patrzał w ogródek, gdzie dwaj żołnierze pod okiem pięknej Dolores równali właśnie grządki - Naraz uczuł Kazimierz