oznacza to jednak bynajmniej, że miąższość skał powstałych w cyklu ściśle określa, o ile podniósł się w tym czasie poziom morza. Z reguły osadu powstawało nieporównanie więcej. Nierzadko wynika to z aktywnego pogrążania się dna zbiornika (subsydencji; częstą jej przyczyną jest lokalne schłodzenie skorupy ziemskiej). Ze znacznie większej, niż spodziewana, miąższości złożonego osadu nie musi jednak wynikać, że zachodziły jakiekolwiek ruchy górotwórcze.<br>Dno morskie obniża się bowiem biernie pod ciężarem skał osadowych. To zjawisko izostazji, o którym jeszcze będzie mowa. Z grubym przybliżeniem można przyjąć, że pogrążenie to wynosi około połowy dzisiejszej miąższości nałożonego osadu. To jeszcze nie koniec komplikacji. Osady