procesem sądowym. Ale nie uprzedzajmy faktów.<br>Piątek, wczesne popołudnie. Wiejską drogą wlecze się furmanka. Na koźle drzemie woźnica, najprawdopodobniej uśpiony rytmicznym, leniwym stukotem kół po wyboistej drodze. Na wozie, za plecami woźnicy, leżą dwie trumny. Nic dziwnego - wóz i trumny należą do wiejskiego stolarza, którego pomocnik wiezie je właśnie do miejsca przeznaczenia. Szkapina ciągnie wóz powoli, bez entuzjazmu, jakby i jej dał się we znaki kończący się pracowity tydzień.<br>&lt;q&gt;- Wio, Baśka!&lt;/&gt; - mamrocze furman, bardziej z obowiązku, niż z chęci ponaglenia konia do szybszej jazdy. Koła miarowo turkoczą, szkapina leniwie ciągnie za sobą ten majdan, a furman znów zapada w drzemkę. Na czystym