tym sensie, że wszystko, <br>o czym pomyślimy, zawsze gdzieś się znajduje. Nawet przestrzeń ma swoje <br>miejsce. Jedynie 'ostateczne miejsce' jest tym, co nie ma miejsca, jest więc <br>pośrednim pojęciem paradoksowym. Takim 'ostatecznym miejscem' jest <br>'jaźń jednostkowa', na co zwraca uwagę Nishida, cytując fragment Sutry <br>Diamentowej:&lt;q&gt;"Jaźń powstaje, chociaż nie ma miejsca, w którym mogłaby się <br>przejawić". &lt;/&gt;<br>Jednak zachodni filozofowie nigdy nie uznali pojęcia przestrzeni Platona <br>za kluczowe dla jego filozofii. Nie pasowało ono bowiem do takiej wizji <br>rzeczywistości, w której punktem wyjścia było pojęcie bytu. A nauka o bycie <br>stworzyła ontologiczne przesłanki dla zasady niesprzeczności logiki klasycznej. <br>Nishida zwraca uwagę na