powierzchni lub tuż pod nią.<br> Materiał skalny, który dostał się w obręb lodowca różni się cechami sedymentologicznymi (frakcja, obtoczenie, wysortowanie i in.) w zależności od źródła, z jakiego pochodzi. Podczas transportu lodowcowego ulega on przekształceniu. Jest ono największe w przypadku trakcji dennej. Tarcie o podłoże i wzajemne, pomiędzy okruchami (&#132;mielenie&#148;), sprawia iż ulegają one wyraźnemu zaokrągleniu, a także porysowaniu i oszlifowaniu. Różnią się one kształtem od ostrokrawędzistych, w zdecydowanej przewadze, okruchów przemieszczanych w trakcji powierzchniowej. W strefie marginalnej Lodowca Werenskiolda na Spitsbergenie wykazali to A. Karczewski i E. Wiśniewski (1979). Świadczą o tym także wyniki analizy zaokrąglenia w obrębie