wszystko ma swój koniec. I o tym do znudzenia myślę przez wszystkie długie godziny czarnej, lodowatej, ryczącej nocy.<br> Niepokojący objaw. Cała masa rzeczy przestaje działać. Lęk i trwoga z dzwonami... Trochę sztormów, trochę zimna i sprzęt odmawia posłuszeństwa.<br> Pierwszy, według starszeństwa, lewituje kompas. Puszcza sok i wkrótce tarcza osiada na mieliźnie przestając się obracać. Koniec, płyn wyciekł. Nie takie straszne, mam drugi minikompas w namierniku ręcznym. Nie zbłądzę, zresztą pozostaje słońce i gwiazdy. Tylko w filmowych kiczach strata sekstansu lub kompasu jest początkiem dramatu. Oczywiście przy takim namiernikowym kompasie nigdy nie pojedzie się tak dokładnie. Stracę więc kilka dni po drodze