na niego rozeźlony takim nietaktem:<br>oto on brata do prawdy swego losu przekonuje, a tu milicja mundurowa<br>się wtrąca!<br> - Myślałem, że będę potrzebny - usprawiedliwia się kapral. - Podobno<br>jakaś bitka tu była...<br> - Ot, &lt;orig&gt;pomorek&lt;/&gt; - sierdzi się Pawlak, rozeźlony tym wtrącaniem się w<br>życie prywatne jego rodziny. - Ty se lepiej w spodniach mieszaj, jak w<br>mojej rodzinie.<br> Skarcony milicjant próbuje się usprawiedliwiać.<br> - Mnie tylko o porządek idzie.<br> - Kargul cię tu przysłał? - napiera na niego piersią Kaźmierz<br>ruszając wąsikiem. - Dalej chachmęci, &lt;orig&gt;żeb'&lt;/&gt; ja znów przez niego swego<br>brata stracił? - ukradkiem daje znak kapralowi, żeby się wycofał, a sam<br>wraca do rozlewnej, uroczystej frazy, kończąc