karnej. Uważaliśmy, że takie zeznanie mogłoby wpakować nas w jeszcze większe kłopoty. Żuk niesłychanie się zdenerwował. Krzyczał, że nie zobaczymy domu przez najbliższe pół roku. Groził, że odda nas prokuratorowi za pozostawienie broni w Sulimowie. Ostrzegał, że postara się, aby dowódca jednostki dorzucił jakąś karę od siebie. Przez pół godziny mieszał nas z błotem i kazał wyjść. Widocznie jednak zaczął badać tę sprawę dokładniej, gdyż kiedy spotkaliśmy go ponownie zaraz po drugim śniadaniu potwierdził, że Koniu i Czarnik rzeczywiście mają posiniaczone gęby, bo dzwonił do Sulimowa i rozmawiał z nimi. Po tym telefonie Żuk uwierzył, że nie ściemniamy, więc mieliśmy nadzieję