mu prosto w oczy. Rozczarowanie. Rozpacz. Potem - gniew. <br>- Nic mi nie potrzeba. Proszę to zrozumieć i... cześć! <br><br>Nie speszył się. Wytrzymał moje spojrzenie. <br>- Nie. Nie pozbędziesz się mnie. Słuchaj! <br>Jestem niewdzięczna. Nie chcę słuchać. Ale dlaczego mam być wdzięczna? Wiem, co mi powie. Więc mówię: <br><br>- Po co się w to mieszasz? <br>- Ja nie ustąpię. Musisz zrozumieć. I... wysłuchać mnie. <br>- Nie chcę żadnej operacji. <br>- Jeżeli nie poddasz się... <br>- Mam prawo zrobić z sobą, co zechcę. <br>- Nie. Nie jesteś sama na świecie. <br>- Ooo?... proszę...? Nie jestem sama?! Zostaw mnie! Ja naprawdę nic nie potrzebuję i nie chcę, żeby ktokolwiek... <br><br>- Ewa, ta operacja musi