Kucharka pogroziwszy im palcem odchodzi&lt;/&gt;<br>AMELKA<br>&lt;hi rend="italic"&gt;obejmując Zosię&lt;/&gt;<br>Niech Urszula da spokój. Zosia jest dziś bardzo zdenerwowana.<br>URSZULA<br>&lt;hi rend="italic"&gt;zatrzymując się&lt;/&gt;<br>O! Już ja wiem, jako nerwy w człowieku &lt;orig&gt;luktują&lt;/&gt;. Oj, te nerwy, te nerwy. Ale to u starych, a nie u takiego &lt;orig&gt;ciamkacza&lt;/&gt;.<br>SCENA DRUGA<br>&lt;hi rend="italic"&gt;Kucharka odchodzi na prawo i mija się z Kuzynem, który jest nie ogolony, ma podsiniałe oczy i wygląda trupkowato&lt;/&gt;<br>AMELKA<br>Patrz, jaki on śmieszny, ten Jezio.<br>KUZYN<br>Poczekajcie. Zdaje się, że coś się zaczyna. Możliwe jest, że napiszę wierszyk.<br>&lt;page nr=121&gt; &lt;hi rend="italic"&gt;Siada przy stole z prawej strony&lt;/&gt;<br>AMELKA<br>Może by tak Jezio kawy wypił?<br>KUZYN<br>Nalej, nalej, może wypiję