wzorzy ziemię nieoczekiwanymi kółkami i niezwykle jasno oświetla białą ścianę i czerwony dach skrzydła gmachu szkolnego. W oknie najwyższego piętra siedzi Syd Dumbton i gra na organkach.<br>((...)) Piosenka, którą deck-boye ciągle śpiewają. Wyszedł na schodki Klaus, wsadził rękę do kieszeni i patrzy bezmyślnie przed siebie. Wiatr przewiewa czasem zapachową miksturę piwnicy i korytarzowych podłóg. Ten zapach jest nierozdzielnie związany z naszym gmachem szkolnym i wszystkim, co się w nim odbywa. Deck-boye wybiegli na &lt;page nr=258&gt; podwórko i bawią się w jakąś swoją skomplikowaną grę polegającą na tym, że kilku z nich ustawia się w szereg, nachyla grzbiety, a inni na te