wydała mu się całkowicie pozbawiona sensu i zdziwienie jego wzrosło. Potem przypomniał sobie opory i zdenerwowanie przewodniczącego Rady Narodowej i dla odmiany wzrósł jego niepokój. Potem odszedł jego pociąg, a potem wreszcie zaczął wyjaśniać przykre nieporozumienie. Odszedł już także i ostatni tego dnia pociąg w kierunku Ząbkowic Śląskich, kiedy dyżurny milicjant w komisariacie dworcowym kończył pisać utwór fantastyczny, zaopatrzony tytułem "Protokół", a zgnębiony i oszołomiony Bj<symbol desc="oslash">rn zaczynał pojmować, iż to, co mu się przytrafiło, to nie jest ani smutna pomyłka, ani wesoły żarcik, ale ponura rzeczywistość. Fantastyka milicyjnego protokółu wynikała z faktu, iż przedstawiciel władzy usiłował porozumieć się z poszkodowanym w