wesołości opuści gości, skoczy &lt;page nr=52&gt;<br>ciężko na bruk, wyjdzie po <br>angielsku, popłynie w tlen, pożegluje <br>szukając jeszcze w pamięci nie <br>wypowiedzianych słów, które jak <br>ołów zaszyty w płótno pociągną <br>go w dół, w trawę, w trzciny, piasek, <br>muł. Lecz w szarym, swobodnym <br>świecie schodów, po głuchej chwili <br>przerażenia, znów się rozlegną <br>miłosne jęki, zażarte spory, ironiczne westchnienia.&lt;/&gt; &lt;page nr=53&gt;<br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;ON PISZE&lt;/&gt;<br>On pisze chłodne wiersze. On <br>pisze śniegiem a nie krwią. <br>Nie zna się na doskonałości <br>i nie wie, że nawet wieczność <br>składa się z ciała i duszy, <br>dokładnie tak samo jak my, <br>przy czym jego dusza jest <br>ciałem wieczności a wiersz <br>zachowuje się