wchłonie przeżyciu.<br><br>A ich elfy, co cierpią z dala od swych gwiazd<br>Na bezsenność wpośród kwiatów (o, gwiezdniej cierpcie!),<br>W żal pobiegną przez nagle urojony chwast,<br>Aż w tym chwaście zaszeleszczą ich żwawe kierpcie.<br><br>Słyną z czarów Marsjanki!... Niezgadniona płeć<br>Od ust naszych je przegrodzi - ledwo snu miedzą...<br>Byle tylko miłować i naglić i chcieć -<br>A nauczą nowych pieszczot, bo o czymś wiedzą...<br><br>Któż się zdoła domyśleć, jaki strach i szał<br>Pała w oczach, co się w słońcu mienią na opal!<br>Czym jest wobec tych niebem nasyconych ciał<br>Nasze ziemskie dziewuszątko i jego - chłopal?...<br><br>Z nich jedna - wiem na pewno, że