niewiasty, autor poematu ukazuje z pewną ironią matkę Sysery, oczekującą na próżno wraz z towarzyszkami na zwycięski powrót syna, który winien wrócić z bogatymi łupami (Sdz 5, 2-30). Potem zaś, nawiązując ponownie do śmierci Sysery, kończy poemat słowami: ,,Tak muszą zginąć wszyscy twoi wrogowie, Jahwe, a ci, którzy cię miłują, są jak słońce wschodzące w swej potędze" (Sdz 5, 3). Poemat ten wskazuje, że jego autor po mistrzowsku operuje materiałem poetyckim. Umie on wykorzystywać odpowiednie efekty i umiejętnie posługuje się kontrastem, przeciwstawiając ponure obrazy ucisku radosnym pieśniom zwycięstwa, heroiczną odwagę ludzi dobrej woli długim wahaniom ociągających się i gnuśnych pobratymców