W rezultacie powstała powieść pseudoinicjacyjna - pozbawiony tajemnicy i napisany bez ryzyka "kryminał psychoanalityczny".<br> Paradoksalnie konstrukcja fabularna, w której najdrobniejszy element ma się wyróżniać niezwykłością, wręcz sensacyjnością, jest całkowicie pozbawiona "miejsc niedookreślenia" w terminologii Ingardena czy też "nierozstrzygalników" (indeucidables) w terminologii Derridy. Wszystko od początku do końca jest rozstrzygnięte i przeinterpretowane, mimo iż fabuła jest pozornie zbudowana z samych zagadek (ten paradoks dotyczy również pisarstwa Manueli Gretkowskiej i Mojry Christiana Skrzyposzka).<br> Powieść Małgorzaty Saramonowicz zawiera gotowy aparat analityczny (odniesienia do Schulza i Kafki), czekający na posłusznego krytyka.<br> Gatunki "sylwiczne" zatem - dopowiedzmy - które jeszcze niedawno były traktowane jako znak nowatorstwa formalnego, cechuje obecnie przerost