samoorganizacji, czyli powinny przebiegać w sposób spontaniczny. Oznacza to, że państwo powinno tworzyć jedynie ogólne ramy, w których podmioty gospodarcze będą na własną rękę poszukiwać właściwych strategii. Pozwala to nie tylko na wygenerowanie maksymalnej, możliwej, liczby opcji, ale także na wybór najbardziej odpowiednich spośród nich. Taki kierunek działania zapewnia też minimalizację kosztów społecznych, umożliwiając szybkie wycofywanie się z błędnych decyzji. Proces ten, oparty na metodzie prób i błędów, jest z natury rzeczy powolny, co oznacza przyjęcie koncepcji reformy stopniowej - nie zaś radykalnej.<br>Z przedstawionego wyżej stanowiska wynika, że transformacja musi być procesem długotrwałym - nie zaś niemal natychmiastowym, jak chciało wielu reformatorów