nie jest tym czym jest. Uczucie egzystencjalnej goryczy ma głębokie korzenie. Sięga ono gdzieś w konscjencję aksjologicznej prywacji, splata się ze świadomością fundamentalnej winy z powodu połowicznej realizacji wartości przedmiotowych i nie dość konsekwentnych przeistoczeń biało-plamistych obszarów świata. Jego naturalnym przejawem zewnętrznym jest to, co można by nazwać, prywatną mitologią człowieka. Człowiek opowiada swój możliwy los, gdyby był postawiony w innym świecie i wśród innych przypadków. Prywatne mitologie zaczynają się zazwyczaj od słów: "Gdyby stosunki inaczej się ułożyły, byłbym dzisiaj..." Przegrani snują w ten sposób pociechy po klęskach, a zwycięzcy konstruują marzenia o jeszcze większych triumfach. "Dajcie nam inny świat