chyba powiedzieć cokolwiek, bo sęk w tym, że babcia Leosia nie przepada za dziećmi i wcale nas nie zauważa, za co lubię ją tym bardziej. Babcia Rózia w Łodzi kocha mnie wielką miłością, bo ma tylko mnie. Każe mi jeść mnóstwo łakoci, a do mamusi mówi: "Moja Wandziu, Joasia jest mizerna". Dlatego jestem okropnie szczęśliwa, kiedy właśnie u niej dostaję alergii po wielkiej porcji zupy rakowej. U babci Eleonory obowiązkowa bywa tylko jedna landrynka z nocnego stolika w tej różowej, mydlanej sypialni, gdzie za haftowanym parawanem pysznią się umywalka i dzbanek z porcelany, malowanej w bukieciki fiołków. To miłość zupełnie wystarczająca