państw piętnastki w sprawach kluczowych nie tyle dla rozszerzenia, co przyszłości unii jest aż nadto widoczny od wielu lat. Konieczność przeprowadzenia dalszych reform UE była oczywista już w momencie końcowych prac nad traktatem z Maastricht. Pomimo wieloletniej dyskusji, różnorodnych inicjatyw, które miały przygotować nowelizację traktatu o UE, efekt okazał się mizerny: reforma instytucji miała charakter kosmetyczny, nie usprawniono procesu decyzyjnego itd. Musimy sobie zatem postawić podstawowe pytanie: jakie mamy gwarancje, że tym razem naszym partnerom z UE uda się przeprowadzić - i to w krótkim czasie - głębokie reformy, które przygotują unię do funkcjonowania po zwiększeniu się liczby jej członków? Żadnych. Najsmutniejsze jest