szkodzili sobie, odcinając się od wielojęzycznej przeszłości Wielkiego Xięstwa Litewskiego i starając się zatrzeć polski charakter wileńskiego uniwersytetu. Popychał ich do tego lęk przed następstwami Unii Lubelskiej, czyli przed polonizacją, a więc psychologia oblężonej twierdzy. Tym samym jednak powoływanie się na Mickiewicza traciło podstawy, bo trudno go pozbawić jego filomackiej młodości i zrobić z niego Litwina w nowoczesnym pojęciu, które za jego życia nie było jeszcze znane. Z pewnością, sięgał do Kroniki litewskiej Stryjkowskiego, pisał Lywilę, Grażynę, Konrada Wallenroda - wszędzie Litwa - ale folklor w jego utworach pochodzi z jego rodzinnych okolic, czyli jest białoruski, język rodzinny polski, a "Litwo, ojczyzno moja