tego, że ani mu się to śniło, kiedy opuszczał Buenos Aires? Kłamstwo jawnie wyznane przestaje być kłamstwem. Przyjechawszy do Santiago, poczuł się głęboko upokorzony: przedstawiciel Ducha zatęsknił do <q>"pary ramion bosko cielesnych, przyciągających..."</> (Dz II 124) Ale bywało odwrotnie: wracają wspomnienia z wakacji w Tandilu, gdzie właśnie on bawił się młodymi ludźmi, którym wyraźnie imponował. Młodego Giże <q>"fascynowała moja ťegzystencjaŤ, gdy mnie zachwycało w nim życie <foreign>in crudo</>. Ja wielbiłem w nim świeżość i naturalność, on we mnie - to co z siebie zrobiłem (...) i, im bliższy byłem śmierci, tym on bardziej wielbił"</> (Dz II 133). Może więc istnieje możliwość uporządkowania stosunków