nadal traktują ją jak matronę, godną najwyższego szacunku z racji wieku, zasług, talentu oraz patriotycznych apostrof: O, Polsko nieszczęśliwa! Gotujmy się być jej sługami, nieśmy jej w dani głos naszych serc, światło naszych głów... Stara pisarka ma ambicję, aby jej dom w Grodnie był miejscem, do którego chętnie ciągnąć będą młodzi - panny i kawalerowie. Toteż nie tylko czyta Świętochowskiego, wykazuje różnice między Strindbergiem, Ibsenem czy Ola Hanssonem, dyskutuje namiętnie o Dzikiej kaczce, przepytuje słuchaczki swego domowego "uniwersytetu" z Dziejów wewnętrznych Korzona czy z żywota Kościuszki, ale pozwala na wesołe śpiewy, tańce, żarty... "Panny domowe" pomagają jej też segregować napływającą zewsząd korespondencję